จากกันไป แม้ว่าเราต้องห่างกันไกล ได้เรียนรู้
ความรักมันทำให้มีน้ำตา
และ วันเวลา แม้ว่ามันจะเปลี่ยนแปลงไป
ความคิดถึง มันไม่เคยจะลบเลือนราง
ผ่านไปอีกปีมีทั้งดีและทั้งร้าย
สุขและก็ทุกข์ปะปนไป
ปล่อยทั้งความคิดและสมองมันให้โล่ง
อย่าไปยึดกับอดีตว่าจะติดกับคนใด
แม้ในบ้างทีอาจจะมีคิดถึงบ้าง
ยิ่งตอนหลับตาทำให้นึกคิดถึงภาพ
ภาพของเราสองในความหลัง
เก็บมันมาคิดจนไปโผล่ในความฝัน
ไม่เป็นไรแต่อย่างน้อยก็ได้เจอหน้า
ความรู้สึกนั้นฉันสัมผัสได้
แม้ในโลกความเป็นจริงเราจะจากกัน
แต่ในโลกแห่งความฝันฉันรู้สึกได้
ผ่านมาจนโตและก็ผ่านมาหลายปี
เก็บไว้มันเอาไว้จนมาฝันตั้งหลายที
เลิกไปตั้งนานความทรงจำยังไม่จาง
คอลสายกันไปทั้งคืนจนทุกเช้ายังไม่วาง
วันและเวลามันได้ผ่านเลยเข้าใจว่า
ความรักไม่ใช่การที่เรานั้นต้องครอบครอง
กฎของเวลามันได้หมุนไปตามทิศ
ปล่อยชีวิตให้เดินไปไม่จำเป็นจะต้องรอ
แค่มีความสุขวันต่อวันแค่นั้นพอ
น้ำกับบุหรี่พันต่อกัญและก็นอน
ถึงมันเหงาในบางทีเห็นคนอื่นเขารักกัน
อยู่คนเดียวแต่ไม่เจ็บขอแค่นี้ฉันก็ยอม
พอแล้ว บอกกับความรักว่าฉันพอแล้ว
ความรู้ฉันมันพังจนตอนนี้มันนั้นยอมแล้ว
ทุกฉากไม่สามารถจะอีดิตหรือวนซ้ำ
กลับมาสับและก็กอแล้ว
ยอมแพ้ ที่ผ่านมาฉันก็ยอมรับ
เจ็บมากี่ครั้งให้มึงย้อนกลับไปดู
และก็บอกกับตัวเองให้มึงลองนับ
แทน สำหรับมึงความรักมันนั้นแพงไป
มีดทั้งสามเล่มมันได้แทงลง
แทรกเข้าที่คอและก็แทงใจ
ละก็มึงคือตัวเองไม่จำเป็น
ที่จะต้องเดินเข้าไปแทนใคร
มีความสุขกับตัวเองใช้ชีวิตอยู่กับเพลง
ลงรูปที่ชอบและก็แชร์ไป มึงจะแคร์ไม
จมกับอดีตจนเป็นเรื่องปกติ
เพราะทุกคนมีความเจ็บที่มันติดอยู่ในใจ
มันก็ไม่แปลกที่บ้างวันมีน้ำตา
กูเลยแบกความเจ็บซ้ำมาเอามาใส่ลงในไมค์
ถ้ากูต้องยิ้มแต่ข้างในกูต้องเจ็บ
และกูต้องเก็บมันทำไม
เลือกจะระบายความรู้สึกไปในเพลง
มีความสุขที่ได้เขียนไม่จำเป็นต้องไปติดอยู่ในเทรนด์
และกูเชื่อมีหลายคนที่รู้สึก
และกูก็แชื่อมีหลายคนที่เข้าใจ
และมีหลายคนที่ยังจมและยังดิ่ง
ที่ยังติดอยู่ในลูปไม่สามารถจะ Move ไป
อย่าไปซีเรียสว่าจะอยู่ใน Mood ใด
ดึงตัวเองในกระจกและก็บอกให้ลุกไป
การจากลามันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ที่ต้องเจอ
เศร้าแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หาย
ลองมองกลับมายังมีคนอยู่ข้างหลัง
คนที่ยังเชื่อในตัวเราพร้อมกับสิ่งที่คาดหวัง
คนที่พร้อมจะจับมือพาเราเดินทางข้ามฝัน
พาเราเดินจนไปพบว่าอะไรคือความหมาย
คนที่เราคอลจนไม่อยากจะวางสาย
และก็คนที่เรามองจนไม่อยากจะเบี่ยงหน้า
คนในจอจากทางไกลคือสะพานให้เราไป
แม้ในทางข้างหน้าจะเสี่ยงมาก
เสี่ยงกล้าเสี่ยงตาย ความรักมันไม่ใช่การ
ทอยเหรียญเปลี่ยนด้านเสี่ยงทาย
ถ้ามันนั้นง่ายไปทุกอย่าง หรือว่าง่ายไปทุกสิ่ง
โลกใบนี้คงไม่มีการจากลา มีพบก็มีจาก
ผ่านหน้าผ่านมา ผู้คนหลากหลายผ่านหน้าผ่านตา
และในวันสุดท้ายทุกคนก็ต้องจากกัน
เหลือเพียงแค่กลิ่นธูปที่มันนั้นลอยมาจากควัน
จากกันไป แม้ว่าเราต้องห่างกันไกล ได้เรียนรู้
ความรักมันทำให้มีน้ำตา
และ วันเวลา แม้ว่ามันจะเปลี่ยนแปลงไป
ความคิดถึง มันไม่เคยจะลบเลือน จาง และหายไป